Wageningen, Gerda van-Toen de dijken braken

Toen de dijken braken, een roman van Gerda van Wageningen over de Watersnoodramp van 1953, een onvergetelijk gebeurtenis. 
De nacht van zaterdag 31 januari op zondag 1 februari 1953 zal altijd in de herinnering van Nederland gegrift blijven. Die nacht braken de dijken in Zeeland en delen van Zuid-holland in een zeer zware storm. angst, verdriet en onzekerheid, honderden doden, miljoenen guldens schade - kortom: een afschuwelijke watersnoodramp was het gevolg.
De roman neemt ons mee naar een Zeeuws dorpje, naar de familie Flikweert, waar die avond de verjaardag van de oudste zoon wordt gevierd. Zoals zovelen proberen proberen de Flikweerts het vege lijf te redden door op de zolder en uiteindelijk op het dak van hun boerderij te klauteren. Middenin de brakke watervlakte, zonder eten of drinken, in de natte februari-kou wachten zij dagen- en nachtenlang op hun redding.
De 21-jarige Marrie Flikweert kan alleen maar denken aan Frits, de jonge schoolmeester op wie zij verliefd is geworden. Als Marrie gered is en na een kort verblijf in een opvangcentrum bij een gastgezin in Zwijndrecht belandt, doet zij alle moeite om haar Frits weer te vinden. Maar die nacht, toen de dijken braken, is ieders perspectief op het leven veranderd.